“Bloed kruipt waar het niet gaan kan. Dat weet ik als geen ander! Creativiteit – en dan vooral een liefde voor fotografie – zit in de genen. Mijn vader had vroeger de grootste fotostudio van Amsterdam en ook mijn oom en broer zijn fotograaf. Ik ben dan ook als het ware opgegroeid in de donkere kamer, was altijd wel met fotograferen bezig was. Meer dan wel als hobby of zijdelings project, ik werkte namelijk in het bedrijfsleven als marketing- en communicatieadviseur. Het grappige is: de fotografie kwam altijd weer terug, als een soort onweerstaanbare geheime liefde. Na een reorganisatie bij de bank waar ik werkte, besloot ik in 2014 toch maar gehoor te geven aan deze liefde en startte met de School voor Fotografie. Met veel passie en daadkracht ging ik fluitend door het eerste jaar van de opleiding heen. Ondertussen startte ik met mijn eigen bedrijf, wat een combinatie werd tussen marketingstrategie en bedrijfsfotografie. Zo kwamen mijn twee grote passies samen in één baan.”

Fietsongeluk maakt alles anders

“Maar toen nam het leven opeens een andere wending. Op een ochtend in oktober 2015 ging ik op de fiets naar een afspraak met een klant. Ik weet nog dat ik bij een stoplicht op mijn horloge keek, om vervolgens wakker te worden in het ziekenhuis. Waar een arts naast mijn bed stond, met de mededeling dat ik een ernstig ongeluk had gehad en verlamd was geraakt vanaf mijn linkerschouder tot en met mijn vingers. Ik wist niet wat ik hoorde, kon alleen maar een beetje schaapachtig lachen. Waar had deze beste man het over?! Beetje bij beetje daalde het besef in. Een hard gelag. Na al die jaren was ik eindelijk op een punt gekomen dat ik mijn passie aan het leven was. Door dat ongeluk was voor mijn gevoel mijn hele toekomstbeeld kapot geprikt. Tranen met tuiten heb ik gehuild. En een zware periode van revalideren brak aan.”

Naar revalidatiecentrum: in shock

“Mijn revalidatie ging echter moeizaam, wat heel frustrerend was. Omdat ze in het ziekenhuis niks meer voor me konden doen, werd ik doorverwezen naar revalidatiecentrum Heliomare te Wijk aan Zee. Iets waar ik totaal geen zin in had, zat echt vól in de weerstand. Maar het moest, wilde ik weer verder komen. Toen ik voor het eerst bij Heliomare binnenkwam, stond ik perplex. Nog nooit had ik zoveel mensen in een rolstoel bij elkaar gezien. Mijn eerste gedachte: wegwezen hier. Ik wilde me simpelweg niet identificeren met alle ‘invaliden’. Stom, dat wist ik ergens ook wel. Maar zo voelde het. Schoorvoetend ben ik naar mijn eerste therapie gedaan. Gelukkig ook maar, want tijdens mijn revalidatietraject boekte ik niet alleen meer vooruitgang, maar werd ik bovenal omvergeblazen door alle andere revalidanten. De een na de ander had een indrukwekkend verhaal. Ik moest mijn mening bijstellen. In een rolstoel zielig of ongelukkig? Helemaal niet! De mentale weerbaarheid van deze rollers was juist enorm!”

Krachtige rollers geven inspiratie

“Deze realisatie maakte dat ik ging nadenken. Als ik zo’n gedachtegang had, dat zouden anderen dat vast ook hebben. Daar wilde ik wat mee. En zo ontstond het idee om rollers met een bijzonder verhaal vast te leggen in een boek, met fotografie van mijn hand:  Overwinnen . Want iedereen moet weten hoe krachtig deze mensen in het leven staan. Zo vaak worden rollers onderschat op hun kunnen en beoordeeld op hun rolstoel. Kijk maar naar mij, dat deed ik eerst ook! Maar echt, dat is zo onterecht! En zo begon ik aan dit project, waarbij ik met mezelf afsprak er geen verdienmodel van te maken en een deel van de opbrengsten te doneren aan Fonds Gehandicaptensport. Alle verhalen die in het boek staan, zijn uniek. Net als de mensen zelf. Van sporters die het tot de Paralympische Spelen schoppen tot transformatiecoach Claudia Koehoorn en een vrouw die haar geluk weer vindt simpelweg doordat ze haar dochter kan aanmoedigen langs de lijn. Allemaal mensen die op hun eigen wijze in het leven staan en zo’n mooie mindset hebben. Die kijken naar wat er nog wél is, door doelen te stellen en zodoende weer de regie terug te pakken over je leven. Wat ik ook mee heb genomen uit de verhalen: de pijn gaat niet weg. Maar door de focus te verleggen, wordt het wel leefbaar.”

Onderdeel van eigen revalidatieproces

“Met dit boek hoop ik mijn steentje bij te kunnen dragen. In je eentje kun je niet de wereld verbeteren, dat weet ik ook wel. Maar ik kan wél laten zien wat een krachtige leiders deze rollers zijn, in een poging om anderen ook kracht en inspiratie te geven. Dat heeft het mij sowieso gegeven. Sterker nog: het boek is onbedoeld ook nog eens onderdeel geworden van mijn eigen revalidatie. Ik durfde nooit aan anderen te vertellen wat ik had. Was bang dat ik dan afgeschreven zou worden als fotograaf, want ik wilde op mijn kunnen beoordeeld worden, niet op mijn beperking en ‘kapotte’ arm. En toen kwam mijn boek uit en móest ik wel vragen over mezelf antwoorden. Je zou dan ook kunnen zeggen dat het boek een vertaalslag is geworden van mijn eigen revalidatieproces. Het heeft me er echt doorheen getrokken en gaf me ook weer een doel.
Hoe het nu met me gaat? Ik ben blijvend beperkt geraakt, mijn schouder is nog altijd niet zoals vóór het ongeluk. Maar als je ziet wat ik vandaan kwam, dan mag ik niet klagen. Zeker niet daar ik mijn werk weer kan doen, het zij met af en toe een kleine aanpassing. Maar dat neemt niet weg dat ik een gelukkig mens ben!”

We mogen 10 exemplaren weggeven van het boek ‘Overwinnen’ van Femke Oepts. Wil je kans maken? Mail vóór 1 oktober naar vertel@medireva.nl o.v.v. Overwinnen.

Lees het inspirerende verhaal van Claudia Koehoorn, die na jaren worstelen haar positiviteit weer vond en nu als transformatiecoach anderen helpt.