Het was in de zesde klas van de lagere school. Ik kreeg ’m niet, die felbegeerde hoofdrol voor de eindmusical. Wat een teleurstelling! Hoezo niet? Meester moest zich vergist hebben. Ik had toch verteld dat ik naar de toneelschool zou gaan? Actrice wilde worden? Huilend liep ik naar huis. Onderweg boog ik over de leuning van een brug en zag in het water mijn betraande gezicht. Wat een Hollywoodscène, dacht ik. ‘And the Oscar goes to… Izaira Kersten!’